فدک دهکدۀ حاصلخیزی بود که در نزدیکی خیبر قرار داشت و ساکنان آن، یهودیانی بودند که از درآمد بالای آن دهکده استفاده میکردند. پیامبر(صلی الله علیه و آله) پس از پیروزی در خیبر، نمایندگانی را به فدک فرستاد و یهودیان فدک در مقابل قدرت اسلام سر فرود آوردند و بدون آنکه جنگی روی دهد تسلیم مسلمانان شدند و راضی شدند که هر سال نیمی از درآمد فدک را به پیامبر(صلی الله علیه و آله) دهند.یکی از احکام اسلامی که در قرآن نیز از آن یاد شده «انفال» است و حکم آن چنین است که سرزمینهایی که بدون جنگ، به دست مسلمانان میافتد تنها برای پیامبر(صلی الله علیه و آله) است و پیامبر(صلی الله علیه و آله) از انفال برای رفع نیازمندیهای خود استفاده میکرد.هنگامی که فدک به دست پیامبر(صلی الله علیه و آله) فتح شد این آیه نازل شد: ﴿ و آتِ ذالقُربی حقّهُ و المِسکِین و اِبن السبیل﴾همۀ مفسران شیعه و سنی معتقدند که این آیه دربارۀ نزدیکان پیامبر(صلی الله علیه و آله) نازل شده که مقصود فاطمه(سلام الله علیها) است. پیامبر با نازل شدن این آیه، فدک و درآمد آن را به فاطمه(سلام الله علیها) بخشید.پیامبر(صلی الله علیه و آله) میدانست که جانشینش علی(علیه السلام) در آینده برای ادارۀ حکومت به هزینۀ سنگینی نیاز دارد و از سویی دیگر، خانواده و فرزندان پیامبر(ص)، باید آبرومندانه زندگی کنند و دست نیاز به سوی کسی دراز نکنند.این عوامل باعث شد که پیامبر(صلی الله علیه و آله) فدک را به فاطمه(سلام الله علیها) ببخشد.پس از آنکه پیامبر(صلی الله علیه و آله) رحلت نمود و علی(علیه السلام) را غریبانه خانه نشین کردند خلیفۀ اول، فدک را از فاطمه(سلام الله علیها) گرفت و دیگر هرگز فدک را به آن حضرت باز نگرداندند.قضاوت دربارۀ این حادثه را با دلهای بیدار و با ایمان میسپاریم.